Культурны пласт — пласт зямлі на месцы паселішча чалавека, які захоўвае сляды дзейнасці людзей. У залежнасці ад працягласці жыцця людзей у паселішчы і іх дзейнасці, таўшчыня пласта змяняецца ад некалькіх сантыметраў да 30—35 метраў. З мэтай вывучэння слядоў дзейнасці чалавека і аднаўлення па гэтых слядах гісторыі паселішча, археолагі праводзяць раскопкі.
Лічыцца, што магутнасць культурнага пласта прапарцыйная аб’ёму жыццядзейнасці на плошчах, дзе пласт адклаўся. Культурны пласт распасціраецца ў глыбіню да мацерыка — напластаванняў, якія не нясуць у сабе слядоў жыццядзейнасці чалавека.
Існуюць метады датыроўкі часу ўзнікнення культурнага слою па радыёвугляродным ізатопам і характэрным прадметам (напрыклад прыладам працы, упрыгоджванням з пэўнага матэрыялу, маўляў, з жалеза), але гэтыя метады не заўсёды даюць надзейны вынік. Так яшчэ ў 1960-х гг. вучоныя прыйшлі да высновы што “ў мінулым хуткасць утварэння радыёактыўнага вугляроду ў атмасферы была няпастаяннай і што датыроўка прадметаў, якія адносяцца да прыкладна 2 000 года да н. э. ці раней, не заслугоўвае даверу” [1]. Таксама магчымае перамяшчэнне артэфактаў у культурным слоі падземнымі жывёламі ці па прычыне натуральных прыродных працэссаў (землятрус і г.д.) стварае праблему датыроўкі і дакладнага вызначэння падзеяў і фактаў мінулага. Яшчэ адна праблема вывучэння культурных пластоў: “…палеаантрапалогія, археалогія…. даюць дадзеныя непасрэдна толькі альбо аб марфалагічным вобліку людзей першабытнага грамадства, альбо аб іх матэрыяльнай культуры і гаспадарцы.” [2], ніякіх дакладных звестак аб страражытным грамадстве яны не даюць.
У Беларусі, як і ў іншых краінах светру існуюе праблема знішчэння матэрыяльнай культуры старажытнасці “чорнымі капацелямі” - археолагамі-аматарамі, якія шукаюць артэфакты дзеля далейшага продажу апошніх на чорным рынку.