Квінт Фабій Максім Кунктатар або Квінт Фабій Максім Верукоз (лац.: Quintus Fabius Maximus Cunctator або лац.: Quintus Fabius Maximus Verrucosus; памёр у 203 годзе да н. э., Рым, Рымская рэспубліка) — старажытнарымскі ваеначальнік і палітычны дзеяч консул (у 233, 228, 215, 214 і 209 гадах да н. э.). У 233 годзе да н.э. э. атрымаў перамогу над лігурамі. Да пачатку Другой Пунічнай вайны быў адным з самых уплывовых палітыкаў рэспублікі; верагодна, менавіта ён аб’явіў у 218 годзе вайну Карфагену ад імя Рыма.
Выступаў за асцярожную тактыку ў барацьбе з Ганібалам. У якасці дыктатара ўзначаліў рымскае войска ў 217 годзе, пазбягаў вялікіх бітваў і імкнуўся наносіць шкоду ворагу, дзейнічаючы на яго камунікацыях і выкарыстоўваючы тактыку «выпаленай зямлі». Такім самым чынам ён дзейнічаў і ў кампаніях 215 і 214 гадоў у якасці консула. Вынікам стала істотнае паслабленне арміі Ганібала і звужэнне тэрыторыі, якую кантралявалі карфагеняне ў Італіі.
Апошняе дзесяцігоддзе свайго жыцця (213—203 гады да н. э.) Квінт Фабій правёў пераважна ў Рыме, з’яўляючыся адным з самых уплывовых сенатараў. Ён няўдала супрацьдзейнічаў Публію Карнелію Сцыпіёну (у будучыні Афрыканскаму), які настойваў на больш актыўных дзеяннях супраць Карфагена.
Антычныя аўтары, пачынаючы з Квінта Энія, прыпісвалі Квінту Фабію выключныя заслугі ў Другой Пунічнай вайне: было распаўсюджана меркаванне, што менавіта «марудлівасць» Квінта Фабія выратавала Рым.