Каштоўнасць — важнасць, значнасць, карысць, карыснасць чаго-небудзь. Знешне каштоўнасць выступае як уласцівасць прадмета ці з’явы. Аднак значнасць і карыснасць уласцівы ім не ад прыроды, не проста ў сілу ўнутранай структуры аб’екта самога па сабе, а з’яўляюцца суб’ектыўнымі ацэнкамі пэўных уласцівасцей, якія залучаны ў сферу грамадскага быцця чалавека, чалавек у іх зацікаўлены ці выпрабоўвае патрэбнасць. Сістэма каштоўнасцей мае ролю паўсядзённых арыенціраў у прадметнай і сацыяльнай рэчаіснасці чалавека, абазначэнняў яго розных практычных адносін да навакольных прадметаў і з’яў. Напрыклад, шклянка, быўшы інструментам для пітва, праяўляе гэту сваю карысную ўласцівасць як спажывецкі кошт, матэрыяльная выгода. З’яўляючыся прадуктам працы і прадметам таварнага абмену, шклянка выступае як эканамічная каштоўнасць, кошт. Калі шклянка ўяўляе сабой прадмет мастацтва, яна надзяляецца яшчэ і эстэтычнай каштоўнасцю, прыгажосцю.
Існуе некалькі глабальных метадаў фарміравання каштоўнасцей, галоўным чынам звязаных з адукацыяй, ці з унутрынацыянальнай або міжнароднай прапагандай пэўных паняццяў каштоўнасці. Як правіла, эканамічна сфарміраваныя каштоўнасці шырока распаўсюджваюцца на каштоўнасці соцыуму. Паняцце каштоўнасці цесна звязана з эвалюцыйнымі працэсамі і паняццем лібіда.
Нормы, якія склаліся ў грамадстве, з’яўляюцца вышэйшым выразам яго сістэмы каштоўнасцей (гэта значыць пануючых уяўленняў пра тое, што лічыць добрым, правільным ці пажаданым). Паняцце каштоўнасцей і нормаў адрозніваюцца. Каштоўнасці — гэта абстрактныя, агульныя паняцці, а нормы — гэта правілы ці кіруючыя прынцыпы паводзін для людзей у сітуацыях вызначанага роду. Сістэма каштоўнасцей, якая склалася ў грамадстве адыгрывае важную ролю, з прычыны таго, што яна ўплывае на ўтрыманне нормаў. Усе нормы адлюстроўваюць сацыяльныя каштоўнасці. Пра сістэму каштоўнасцей можна судзіць па нормах, якія склаліся ў грамадстве.
Да каштоўнасцей могуць адносіцца:
Таксама могуць прысутнічаць іншыя каштоўнасці. У розных людзей розныя прыярытэты каштоўнасцей.