Катэдж Эрнэста Хемінгуэя, таксама вядомы як Уіндэмэр — летні дом пісьменніка Эрнэста Хемінгуэя на возеры Валун у штаце Мічыган, у якім ён праводзіў час у падлеткавым узросце. У 1968 годзе быў абвешчаны нацыянальным гістарычным помнікам.[1][2]
У 1998 доктар Кларэнс Хемінгуэй з жонкай Грэйс Хол-Хемінгуэй набылі зямлю на гэтым месцы каля возера Валун. У 1899 годзе яны выбралі месца, дзе пабудаваць дом, праект якога распрацавала Грэйс[3]. У 1900 яны заплацілі $400 за пабудову і далі будынку імя «Уіндэмер»[4].
Сям’я праводзіла ў катэджы летнія сезоны. Пісьменнік Эрнэст Хемінгуэй наведваў гэтую мясцовасць кожнае лета з 1900 года па 1920, акрамя 1918.
У 1921 Хемінгуэй і Хэдлі Рычардсон, яго першая жонка, святкавалі мядовы месяц у катэджы. Пасля гэтага пісьменнік наведваў гэтае месца адзіны раз у ранніх 1950-ых.[5]
Пасля смерці Грэйс, катэдж быў завешчаны Хемінгуэю, які валодаў ім да 1961. Пасля яго смерці катэдж перайшоў да малодшай сястры Мадлен, якая пражывала там да сваёй смерці. Пасля гэтага права валодання перайшло да пляменніка Хемінгуэя, Эрні Мэйнланда, які валодае катэджам да гэтага часу.[3][4]
Хэмінгуэй выкарыстоўваў дэталі з мясцовасцей Мічыгана ў некаторых сваіх аповедах. Катэдж з’яўляецца ў творах «Лекар і жонка лекара», «Дзесяць індзейцаў», «Апошняя добрая краіна» і «Дзень вяселля».[6]