Кантамінацыя (ад лац.: contaminatio узаемны дотык, змяшанне): аб’яднанне ў маўленчай плыні структурных элементаў дзвюх моўных адзінак на базе іх структурнага падабенства або тоеснасці функцыянальнай ці семантычнай блізкасці.[1] У выніку адбываецца своеасаблівы абмен кампанентамі такіх адзінак.
Гл. таксама: моўная інтэрферэнцыя.
Звычайна, кантамінацыя назіраецца ў сферы гутарковага маўлення і з’яўляецца адступленнем ад літаратурнай нормы. Аднак, у гісторыі нейкай канкрэтнай мовы, — асабліва ў перыяд станаўлення літаратурнага маўлення, — кантамінацыя можа служыць крыніцай новых моўных адзінак.
Галоўным чынам — кантамінацыя назіраецца ў сферы фразеалогіі, а таксама ў сінтаксісе, дзе звычайна бывае звязанай з гэтак званым зрухам канструкцыі, характэрным для гутарковага маўлення. Назіраецца і ў сферы лексічнай валентнасці, калі змешваюцца значэнні семантычна блізкіх словаў і межы іх спалучальнасці. Выпадкі, калі вынікі кантамінацыі набываюць нарматыўны характар — параўнальна рэдкія ў развітых літаратурных мовах. Ужываецца кантамінацыя і дзеля ўтварэння нарматыўных кампазітаў.