Камісарскі суд — часовы суд у ВКЛ для разгляду галоўным чынам зямельных прэтэнзій прыватных землеўласнікаў, манастыроў, гарадоў да трымальнікаў каралеўскіх маёнткаў.
Суддзямі выступалі камісары, якіх прызначаў вялікі князь (кароль), у XVIII ст. — задворны асэсарскі суд. Судовая справа разглядалася на месцы з выклікам бакоў і сведкаў, аглядам межаў маёнтка. Камісарскі суд вызначаў межы зямельных уладанняў і пазначаў іх на мясцовасці капцамі, пра што складаўся акт. Апеляцыі на выракі камісарскага суда падаваліся ў звычайным парадку, з 1774 г. — у задворны асэсарскі суд.