Злу́чнік — службовая часціна мовы, з дапамогай якой звязваюць паміж сабой часткі складанага сказа ці аднародныя члены сказа.
Не скланяюцца і не спрагаюцца, і не з’яўляюцца членамі сказа. Выражаюць сэнсавыя адносіны паміж сінтаксічнымі адзінкамі.
злучальныя:
падпарадкавальныя: