Звон
У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Звон (значэнні).
Звон — простая прылада для стварэння гуку. У музыцы класіфікуецца як музычны ўдарны інструмент.
Звычайна мае форму цыліндру або ўсечанага конусу з адкрытым канцом, які працуе рэзанатарам. Звон таксама часта нагадвае па форме парожнюю грушу, якой адрэзалі ніжнюю частку. Гук можа вызывацца языком, які падвешваецца ўнутры звона, і стукаецца аб яго сценкі, калі звон раскачваецца з боку ў бок, ці малатком адпаведнага памеру, якім б’юць па звону звонку.
Званы, як правіла, адліты з металу (бронза або іншыя сплавы), невялікія званы могуць вырабляцца з шкла або керамікі.
Гл. таксама
Літаратура
- «Камбани, клепала и овчарски звънци в България»-проф.д-р Добри Палиев,ИМ,1984
- «Звънчарството в България»-Иван Качулев,БАН
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Звон
Катэгорыя·Званы
Катэгорыя·Ударныя музычныя інструменты
Катэгорыя·Музычныя інструменты паводле алфавіта
Катэгорыя·Гукавая сігналізацыя