wd wp Пошук: ⬜

Закон Малюса

Закон Малюса — фізічны закон, які паказвае залежнасць інтэнсіўнасці лінейна-палярызаванага святла пасля яго праходжання праз палярызатар ад вугла

φ

{\displaystyle \varphi }

паміж плоскасцямі палярызацыі падаючага святла і палярызатара.

I

k

a

I

0

cos

2

⁡ φ ,

{\displaystyle I=k_{a}I_{0}\cos ^{2}\varphi ,}

дзе

I

0

{\displaystyle I_{0}}

 — інтэнсіўнасць падаючага на палярызатар святла,

I

{\displaystyle I}

 — інтэнсіўнасць святла, якое выходзіць з палярызатара,

k

a

{\displaystyle k_{a}}

 — каэфіцыент празрыстасці палярызатара.

Устаноўлены Э. Л. Малюсам ў 1810 годзе.

У рэлятывісцкай форме

I

I

0

4

⋅

(

ω ′

ω

)

2

⋅

(

ω

ω ′

ω ′

ω

− 2 + 4

cos

2

⁡ φ

)

,

{\displaystyle I={\frac {I_{0}}{4}}\cdot \left({\frac {\omega ‘}{\omega }}\right)^{2}\cdot \left({\frac {\omega }{\omega ‘}}+{\frac {\omega ‘}{\omega }}-2+4\cos ^{2}\varphi \right),}

дзе

ω

{\displaystyle \omega }

і

ω ′

{\displaystyle \omega ‘}

 — цыклічныя частоты лінейна палярызаваных хваль, падаючых на палярызатар і выходзячых з яго.

Святло з іншай (не лінейнай) палярызацыяй можа быць прадстаўлена ў выглядзе сумы двух лінейна-палярызаваных складнікаў, кожны з якіх падпарадкоўваецца закону Малюса. Па закону Малюса разлічваюцца інтэнсіўнасці праходзячага святла ва ўсіх палярызацыйных прыборах, напрыклад у палярызацыйных фатометрах і спектрафатометрах. Страты на адбіццё, якія залежаць ад

φ

{\displaystyle \varphi }

і не ўлічваюцца законам Малюса, вызначаюцца дадаткова.

Літаратура

• Закон Малюса // Беларуская энцыклапедыя. У 18 т. Т. 10. Мінск, 2000. С. 50

Тэмы гэтай старонкі (2):
Катэгорыя·Оптыка
Катэгорыя·Фізічныя законы