Закама́ра у архітэктуры: паўкруглае завяршэнне сцяны будынку якое звычайна адпавядае форме ўнутранага скляпення.[1]
Архітэктурны элемент, уласцівы царкоўным будынкам, пераважна старажытнарускім храмам. Апроч закамараў канструкцыйнага характару, у рускай архітэктуры 16—17 ст. былі распаўсюджаныя закамары дэкарацыйнага характару — какошнікі.