У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Піяжэ.
**Жан Піяжэ** ([фр.](/Французская_мова "Французская мова"): Jean William Fritz Piaget; [9 жніўня](/9_жніўня "9 жніўня") [1896](/1896 "1896"), [Нёўшатэль](/Нёўшатэль "Нёўшатэль"), [Швейцарыя](/Швейцарыя "Швейцарыя") — [16 верасня](/16_верасня "16 верасня") [1980](/1980 "1980"), [Жэнева](/Жэнева "Жэнева"), [Швейцарыя](/Швейцарыя "Швейцарыя")) — швейцарскі псіхолаг і [філосаф](/Філосаф "Філосаф"), вядомы працамі па вывучэнні псіхалогіі дзяцей, стваральнік тэорыі кагнітыўнага развіцця і філасофска-псіхалагічнай школы генетычнай псіхалогіі (іншая назва — генетычная [эпістэмалогія](/Эпістэмалогія "Эпістэмалогія")).Вучыўся ва ўніверсітэтах Неўшатэля, Цюрыха, Парыжа. У 1926—54 прафесар універсітэтаў Неўшатэля, Жэневы, Лазаны. 3 1929 дырэктар інстытута Ж. Ж. Русо ў Жэневе. Заснавальнік Міжнароднага цэнтра генетычнай эпістэмалогіі ў Парыжы (1955).
Навуковыя працы ў галіне агульнай псіхалогіі, псіхалогіі мыслення і дзіцячай псіхалогіі. Стваральнік канцэпцыі інтэлекту і генетычнай эпістэмалогіі. Распрацоўваў праблемы ўзаемаадносін псіхалогіі і логікі, вывучаў пераўтварэнне ўнутраныя структуры разумовай дзейнасці ў ходзе антагенезу. Лічыў, што функцыянаванне і развіццё псіхікі адбываецца пры адаптацыі індывіда да асяроддзя (асіміляцыі), а таксама прыстасавання да канкрэтных сітуацый (акамадацыі). Аўтар прац «Псіхалогія інтэлекту» (1946), «Уводзіны ў генетычную эпістэмалогію» (т. 1—3, 1949—50) і інш.