Дваровымі сялянамі называлі адзін з двух відаў прыгонных сялян, апроч паселеных ці цяглых сялян.
Дваровыя сяляне жылі пры двары памешчыкаў і выкарыстоўваліся ў якасці прыслугі — абслугоўвалі сядзібу памешчыка. Уласных сродкаў вытворчасці ў дваровых сялян не было. У якасці павіннасці дваровыя сяляне адбывалі паншчыну.
У Вялікім Княстве Літоўскім дваровыя і цяглыя сяляне існавалі з канца 14 стагоддзя і да часу скасавання прыгоннага права ў 19 стагоддзі, калі беларускія землі ўваходзілі ў склад Расійскай імперыі.