«Гісторыя пра Атылу» — помнік перакладной літаратуры Беларусі 2-й паловы XVI ст., беларускі пераклад гістарычнай аповесці венгерскага пісьменніка-гуманіста Міклаша Олаха, зроблены ў асяроддзі шляхты з польскага друкаванага выдання 1574 г. Збераглася ў адзіным спісе, т.зв. Пазнаньскім зборніку (каля 1580 г.), які паходзіць з Навагрудчыны. У творы падаюцца падзеі V ст., эпохі «вялікага перасялення народаў», апісваюцца ваенныя паходы гунскіх плямён пад кіраўніцтвам «біча Божага» Атылы ў Італію і Францыю, асады гарадоў, славутая бітва на Каталаўскіх палях і інш., раскрываецца гераізм еўрапейскіх народаў у барацьбе супраць нашэсця варвараў Атыла паказаны як выдатны палкаводзец, правадыр гунаў, якія атаясамліваюцца з уграмі (венграмі), як станоўчы герой еўрапейскай гісторыі. У творы адлюстраваны погляды перадавых венгерскіх колаў эпохі Адраджэння, якія перад тварам турэцкай небяспекі марылі пра мудрага і магутнага правадыра нацыі, лічылі гунаў сваімі продкамі ў патрыятычна-асветніцкіх мэтах імкнуліся ўзнавіць гераічныя старонкі далёкай мінуўшчыны свайго народа. Пераклад гэтай гістарычнай аповесці на беларускую мову сведчыць пра вялікую цікавасць на Беларусі ў XVI ст. да твораў гісторыка-гераічнай тэматыкі, да гісторыі іншых краін і народаў. Беларускі пераклад выкананы свецкім стылем старабеларускай мовы, свабодным ад архаічных стараславянскіх элементаў.