Гільём дэ Машо (каля 1300, Машо, Ардэны — 1377) — французскі паэт і кампазітар.
Заснавальнік школы рыторыкі, кананізатар паэтычных формаў ў французскай паэзіі 14 ст. Паэтычная творчасць Гільёма дэ Машо звязана з ростам гарадской культуры і адукаванасцю. Лепшы твор — «Кніга аб тым, што сапраўды здарылася» (1365) — раман у вершах са ўстаўнымі празаічнымі лістамі пра каханне састарэлага паэта да маладой дзяўчыны. Сярод іншых твораў Гільёма дэ Машо — паэма «Суд караля Навары» (1349), рыфмаваная хроніка «Узяцце Александрыі» (каля 1370), паэма «Пастухоўскія часы» з апісаннем музычных інструментаў 14 ст. Прадстаўнік «Ars nova» («Новага мастацтва») — напрамку ў музыцы Ранняга Адраджэння, Гільём дэ Машо разам з царкоўнымі творамі (матэты, першая ў гісторыі музыкі імша) стварыў шматлікія песні (вірэле, балады, ронда) з iнструментальным суправаджэннем, у якіх звязаў музычна-паэтычныя традыцыі трувераў з новым поліфанічным мастацтвам.