Гіберна — від грашовай павіннасці гараджан у ВКЛ, якую плаціла насельніцтва гарадоў на ўтрыманне войска ўзімку[1]. Падатак спаганяўся з дзяржаўных сялян, у той час як прыватнаўласніцкія сяляне плацілі рэйтаршчыну. За перыяд з 1676 па 1775 ваенны падатак на тэрыторыі Княства спаганяўся штогод.
Словам гіберна (ад лац.: hibernare — зімаваць, лац.: hibernus — зімовы) першапачаткова называўся зімовы абоз легіёнаў(руск.) бел. у Старажытным Рыме.
У Рэчы Паспалітай гібернай называлі падатак за вызваленне ад кватаравання(руск.) бел. войска. Павіннасць плацілася на каралеўскіх(польск.) бел. і царкоўных землях. Да 1649 гіберна спаганялася ў натуральнай форме.
У 1649—1652 гадах натуральныя выплаты змянілі грашовыя, якія былі накіраваныя на ўтрыманне войска ў зімовы час. У аснову ацэнкі была пакладзена колькасць зямлі.
Гіберна была адменена Парламентам у 1775 годзе.