Гамзат-бек (1789, аул Гацатль — 19 верасня 1834) — імам Дагестана і Чачні (1832—1834).
Паводле паходжання чанка. Сын нашчадка Мухаммад-хана Казыкумухскага, Аліскандзір-бека, везыра Разуму-хан-нуцала Аварскага (1775—1801). Найбліжэйшы паплечнік і паслядоўнік імама Газы-Магамеда. Падпарадкаваўшы шэраг аварскіх паселішчаў па берагах Аварскага і Андыйскага Койсу (Гімры, Ашыльта, Ірганай, Унцукуль, Аракані), накіраваў галоўны ўдар супраць рэзідэнцыі ханаў Аварыі — крэпасці Хунзах. Гамзат-бек запатрабаваў ад ханкі Баху-біке ўвядзення законаў шарыяту ў Аварыі, прызнання імамства Гамзат-бека і ўдзелу Аварыі ў газаваце супраць Расіі. Перамовы з ханкай не далі жаданых вынікаў, пасля чаго войскі Гамзат-бека захапілі Хунзах і вынішчылі ўсіх спадчыннікаў ханскага дому. Помсцячы за зробленае, падчас пятніцкае малітвы ў Хунзахе Гамзат-бек быў забіты сваякамі ханскай сям’і братамі Асманам і Хаджы-Муратам.