У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Яркін. Віктар Іванавіч Яркін (29 лістапада (9 снежня) 1889, в. Дзякоўскае, Тутаеўскі раён, Яраслаўская вобласць, Расія — 29 кастрычніка 1937, Мінск) — дзяржаўны дзеяч БССР.
У 1902—1905 гг. член арганізацыі анархістаў-камуністаў на Пуцілаўскім заводзе (Санкт-Пецярбург). У першую сусветную вайну на Заходнім фронце (1915—1917 гг.). У 1918 г. старшыня заходняй абласной ЧК (г. Смаленск), са студзеня 1919 г. старшыня НК БССР, адначасова ў сакавіку — красавіку 1919 г. старшыня Мінскага гарадскога савета. З мая 1919 г. на чэкісцкай рабоце ў Паволжы, з 1921 г. у сістэме Народнага камісарыята шляхоў зносін СССР. З 1935 г. начальнік службы Днепра-дзвінскага параходства у Гомелі. Дэлегат І з’езда Камуністычнай партыі (бальшавікоў) Беларусі (30 — 31 снежня 1918 г.), І Усебеларускага з’езда Саветаў (2 — 3 лютага 1919 г.). Член Цэнтральнага бюро Камуністычнай партыі (бальшавікоў) Беларусі (31 снежня 1918 — 6 сакавіка 1919 гг.), Цэнтральнага камітэта Камуністычнай партыі (бальшавікоў) Літвы і Беларусі (6 сакавіка — 13 красавіка 1919 г.), Цэнтральнага выканаўчага камітэта БССР, Цэнтральнага выканаўчага камітэта Літоўска-Беларускай ССР. У 1937 г. арыштаваны і выязной сесіяй Вярхоўнага суда СССР прыгавораны да вышэйшай меры пакарання. Расстраляны ў Мінску. Рэабілітаваны ў 1967 г.