Вярхоўны Савет Латвійскай ССР (лат.: Latvijas PSR Augstākā Padome) — вышэйшы аднапалатны орган дзяржаўнай улады Латвійскай ССР, які дзейнічаў з 1940 па 1990 год. Першы склад быў выбраны ў 1940 годзе як Народны Сейм. З прыняццем 4 мая 1990 года Дэкларацыі аб аднаўленні незалежнасці Латвійскай Рэспублікі, Вярхоўны Савет Латвійскай ССР быў ператвораны ў Вярхоўны Савет Латвійскай Рэспублікі, які склаў паўнамоцтвы 6 ліпеня 1993 года на карысць Сейма Латвіі.
Паводле канстытуцыі 1978 года, тэрмін паўнамоцтваў Вярхоўнага Савета складаў пяць гадоў (да гэтага — 4 гады), ён складаўся з 325 (раней — 310) дэпутатаў, якія выбіраліся насельніцтвам Латвійскай ССР па выбарчых акругах. У перыяд паміж сесіямі функцыі вышэйшага органа дзяржаўнай улады ажыццяўляў выбраны з ліку дэпутатаў Прэзідыум, у складзе: Старшыня Прэзідыума, два намеснікі Старшыні, Сакратар Прэзідыума і дзевяць членаў.
Заканадаўства; сцвярджэнне ўрада; прызначэнне суддзяў.
Друкаваным органам Вярхоўнага Савета Латвійскай ССР былі «Ведамасці Вярхоўнага Савета ЛССР». Акрамя таго, Вярхоўны Савет Латвійскай ССР быў сузаснавальнікам галоўных латвійскіх штодзённых газет «Cīņa» і «Советская Латвия».