Валянцін Лагунёнак (1925 — ?) — дзеяч беларускага нацыянальнага супраціву, сябра і адзін з лідараў пастаўскай групы беларускай моладзевай падпольнай паваеннай арганізацыі Саюз беларускіх патрыётаў (СБП).[1]
Нарадзіўся ў 1925 г. у сялянскай сям’і ў в. Вялікае Сяло Дзісенскага павета (Віленскае ваяводства, Польская Рэспубліка). Вучыўся ў Глыбоцкім педагагічным вучылішчы, потым перавёўся ў Пастаўскае педвучылішча. У 1945 г. быў аднім са стваральнікаў нелегальнай беларускай арганізацыі «За Беларусь», якая пазней улілася да Саюза беларускіх патрыётаў. Належаў да пастаўскай групы арганізацыі, асабіста прыймаў удзел у перамовах з навучэнцамі Глыбоцкай педнавучальні наконт аб’яднання ў адзіную арганізацыю: узімку 1945 года ён наведаў былых калегаў у Глыбокім і паведаміў, што ў Паставах фактычна стварылася моладзевая патрыятычная суполка «За Беларусь»
У лютым 1947 года савецкая ўлада пачала арышты сябраў СБП: у давер да сябраў пастаўскай групы ўвайшоў афіцэр МДБ Алег Стахоўскі, які выдаваў сябе за ўдзельніка антысавецкай арганізацыі і падштурхоўваў да тэрарызму, а на дадатак канспірацыя арганізацыі была слабай. Сам Валянцін Лагунёнак быў арыштаваны 15 лютага 1947 г. і засуджаны паводле артыкулу 63-I і 76 КК БССР. Як адзін з лідараў, атрымаў смяротную кару, якая потым згодна з указам прэзідыуму Вярхоўнага Савету СССР ад 20 мая 1947 г. была замененая на 25 гадоў пазбаўлення волі з паражэннем праў на пяцігадовы тэрмін.
Далейшы лёс невядомы.