Біяспелеало́гія — навука, якая вывучае жыццё ў пячорах, трэшчынах горных парод і інш.
Асновы біяспелеалогіі створаны румынскім біёлагам Э. Ракавіцэ (1907), які даследаваў асаблівасці экалагічных умоў пячор, трэшчын і іх уплыў на жывыя арганізмы, заканамернасці эвалюцыі падземных біёт, размнажэнне, геаграфічнае пашырэнне іх жыхароў і інш.