.mw-parser-output .t-geoinfobox td,.mw-parser-output .t-geoinfobox th{min-width:120px}.mw-parser-output .t-geoinfobox td:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox th:only-child{text-align:center}.mw-parser-output .t-geoinfobox-name{font-size:110%;padding:2px}.mw-parser-output .t-geoinfobox-nickname{font-style:italic}.mw-parser-output .t-geoinfobox-cave th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-mount th:only-child{background:#e7dcc3}.mw-parser-output .t-geoinfobox-surface th:only-child{background:#ffe4c4}.mw-parser-output .t-geoinfobox-blue th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-water th:only-child{background:#c0daff}.mw-parser-output .t-geoinfobox-underwater th:only-child{background:#b0e0e6}.mw-parser-output .t-geoinfobox-green th:only-child{background:#d0f0c0}.mw-parser-output .t-geoinfobox-tomb th:only-child{background:#bbbbbb}.mw-parser-output .t-geoinfobox-yellow th:only-child{background:#fdeaa8}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:only-child{background:#cbd5c4;border:1px solid #aaaaaa}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:first-child:not(:only-child){background:#cbd5c4;text-align:right;padding:0 0.5em}.mw-parser-output .t-geoinfobox-grey th:only-child{background:#eaecf0}
Бланкі́лья (ісп.: La Blanquilla) — востраў на поўдні Карыбскага мора. З’яўляецца федэральным уладаннем Венесуэлы. Плошча — 64,53 км². Сталага насельніцтва няма.
Востраў Бланкілья з’яўляецца часткай Паўднёвых Падветраных астравоў групы Малых Антыльскіх астравоў. Знаходзіцца ў 289 км на паўночны ўсход ад Каракаса, сталіцы Венесуэлы, у 388 км на усход ад Банайрэ, у 310 км на захад ад Грэнады. Уяўляе сабою плоскае скалістае плато, вышыня якога дасягае 30 м. Даўжыня — 11,24 км. Найбольшая шырыня — 9,35 км. Даўжыня берагавой лініі — каля 55 км. Значная частка ўзбярэжжа пакрыта пляжамі з дробным белым пяском. Дзякуючы яму востраў атрымаў сваю назву (ад ісп.: blanco, «белы»).
Востраў мае вулканічнае паходжанне. Сфарміраваўся ў зоне субдукцыі літасферных пліт (гл. Тэктоніка пліт) каля 65 — 55 млн гадоў таму як падводнае плато, на якім паступова назапашваліся арганічныя ападкі. Далейшая субдукцыя выштурхала востраў над паверхняй мора. У заходняй частцы захаваліся гранітныя скалы, што маюць дачыненне да перыяду першапачатковага ўзнікнення. На ўсходзе знойдзены каралавыя тэрасы, што сфарміраваліся ў выніку змен узроўню мора не пазней за 8 тысячагоддзе да н. э.
Клімат трапічны вільготны. Нягледзячы на частыя дажджы, кіпрая паверхня ўсмоктвае ападкі, таму на Бланкілье няма рэк і азёр. Сярод скал часам вылучаюцца невялікія гранітныя «кішэні», дзе пітная вада можа захоўвацца доўгі час.
Флора прадстаўлена відамі, прыстасаванымі да нястачы вільгаці, у тым ліку кактусамі. Для фаўны характэрны як мясцовыя (ігуаны, птушкі, казуркі), так і інтрадуцыраваныя чалавекам віды (здзічэлыя козы, аслы). Сярод каралавых рыфаў каля вострава знаходзяць рэдкія чорныя каралы.
Індзейцы часова наведвалі востраў ужо ў глыбокай старажытнасці. Археолагамі выяўлены рэшткі іх керамікі, пакінутыя каля 1150 г. да н. э. У 1498 г. адкрыты Хрыстафорам Калумбам. У XVII — XVIII стст. на ім спыняліся піраты. У 1874 г. на Бланкілье было заснавана невялікае галандскае паселішча, аднак яго жыхары былі выгнаны ўрадам Венесуэлы.
Афіцыйна далучаны да Венесуэлы ў 1938 г.
У нашы дні востраў наведваюць вучоныя, турысты, тут маецца сезонная база марской ваенізаванай аховы.