Ба Мо (бірм.: ဘမော်; 8 лютага 1893, Брытанская Індыя—29 мая 1977, Рангун, Бірма) — бірманскі палітычны дзеяч, калабарацыяніст, кіраўнік праяпонскага марыянеткавага ўрада Бірмы ў 1943—1945 гады.
Ба Мо нарадзіўся ў горадзе Маубін ў шляхетнай бірманскай сям’і, якая мела армянскія карані.
У 1924 году ён атрымаў навуковую ступень у Універсітэце Бардо ў Францыі: абараніў доктарскую дысертацыю на французскай мове, прысвечаную розным аспектам будызму ў Бірме. Пры гэтым сам Ба Мо быў каталіком.
З 1920 году Ба Мо займаўся юрыдычнай практыкай, удзельнічаў у палітычным жыцці брытанскай Бірмы. Ён дасягнуў вядомасці як адвакат у 1931 годзе, падчас судовага працэсу над Сая Санам, які ўзначаліў паўстанне ў Бірме ў снежні 1930 года на глебе павышэння падаткаў, якое неўзабаве ператварылася ў нацыянальнае паўстанне супраць брытанскага валадарства. Сая Сан быў захоплены, асуджаны і павешаны. Аднак Ба Мо стаў адным з адвакатаў, якія абаранялі яго.
З пачатку 1930-х гадоў Ба Мо стаў актыўным прыхільнікам бірманскага самакіравання. Спачатку ён выступаў супраць выдзялення Бірмы ў якасці асобнай калоніі з Брытанскай Індыі, але пазней падтрымаў яго і быў прызначаны першым каланіяльным прэм’ерам брытанскай Бірмы з 1937 г. па люты 1939 году, пасля свайго абрання ў Заканадаўчае сход.
У студзені 1942 года ў Бірму ўрываецца японская армія. Ба Мо падтрымаў акупантаў, а неўзабаве быў прызначаны кіраўніком часовай грамадзянскай адміністрацыі Бірмы, падпарадкоўвае японскай адміністрацыі. 1 жніўня 1942 г. пад эгідай Японскай імперыі ў Рангуне была сфарміравана Бірманская цэнтральная выканаўчая адміністрацыя на чале з Ба Мо.
1 жніўня 1943 года Ба Мо абвясцiў аб стварэнні Дзяржавы Бірма. Новая дзяржава аб’явіла вайну Вялiкабрытанii і ЗША, а таксама падпісала дагавор аб узаемадзеянні з Японскай імперыяй. У лістападзе 1943 гады Ба Мо прысутнічаў на Вялікай Усходнеазіяцкай канферэнцыі ў Токіо.
Дзяржаве не ўдалося дабіцца падтрымкі насельніцтва ці дыпламатычнага прызнання з боку якіх-небудзь дзяржаў у сувязі з прысутнасцю на тэрыторыі Бірмы частак Японскай імператарскай арміі. Да 1945 году Ба Мо канчаткова страціла сваю легітымнасць, а салдаты Нацыянальных войскаў Бірмы пачалi масава пераходзіць на бок антыгітлераўскай каалiцыi.
Перад пачаткам брытанскага контрнаступлення ў Бірме Ба Мо бег праз Тайланд ў Японію, дзе яго пасялілі ў будыйскім манастыры пад выглядам глуханямога манаха. Аднак неўзабаве ён трапіў у палон амерыканскіх акупацыйных уладаў і да 1946 года утрымліваўся ў турме Сугамо. Брытанскія ўлады, пасля яго вызвалення, дазволілі Ба Мо вярнуцца ў родную краіну.
Калі ў 1963 годзе ўлада ў Бірме апынулася ў руках генерала Ня Віна, Ба Мо зноў апынуўся ў турме, як і многія бірманскі палітыкі, з 1965 па 1968.
З моманту вызвалення і да канца жыцця Ба Мо так і не ўдалося заняць якую-небудзь дзяржаўную пасаду. У 1968 годзе была апублікаваная яго кніга ўспамінаў «Прарыў у Бірме: Успаміны пра рэвалюцыю 1939—1946». У пасляваенны перыяд ён таксама стаў заснавальнікам палітычнай партыі «Махамаба».
Памёр Ба Мо ў Рангуне ва ўзросце 84 гадоў.