Аўром Ізрайлевіч Сафро (руск.: Сафро Авром Израилевич; 1888, Быхаў — 1965, Масква) — яўрэйскі публіцыст, пісьменнік.
Атрымаў традыцыйную габрэйскую рэлігіёзную адукацыю. У 1903 пачаў пісаць вершы на іўрыце і дэбютаваў на ідышы допісам у віленскай газеце «Дэр наер Вэг». Затым публікаваў артыкулы, пераклады, вершы, апавяданні. У 1913 у Вільні супрацоўнічаў у газеце «Тогблат», працаваў там жа перакладчыкам, карэктарам, сакратаром рэдакцыі. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі 1917 - у аддзеле культуры і адукацыі Яўсекции ў Віцебску і сакратар рэдакцыі штотыднёвіка «Дэр фраер арбетер». У 1919 сакратарыяце рэдакцыі газеты «Штэрн», публікаваў серыі «Лісты з Віцебску» і апавяданні ў маскоўскім часопісе «Ды каммунисціше велт». У 1920 друкаваў вершы і апавяданні ў віцебскім часопісе «Хвалес», маскоўскім штотыднёвіку «Культур ун билдунг» і інш. У 1922 член Губнаца ў Віцебску, выдаваў штотыднёвы бюлетэнь «Едыес». Арганізаваў у Віцебску першы ў СССР народны суд з судаводствам на мове ідыш, быў яго сакратаром. У 1923-38 - у Маскве, адказны сакратар газеты «Дэр эмес». Пераклаў з рускай мовы на ідыш шэраг мастацкіх і публіцыстычных твораў.