Асман II (3 лістапада 1604 — 20 мая 1622) — султан Асманскай імперыі ў 1618—1622 гг.
Сын султана Ахмеда I. Прыняў сталец у 14 год у выніку звяржэння свайго дзядзькі, Мустафы I. Атрымаўшы добрую для свайго часу адукацыю, быў энергічным і самастойным кіраўніком.
У 1618 годзе, пасля шэрагу параз, падпісаў мір з Іранам.
У 1620 годзе пачаў вайну з Рэччу Паспалітай. Асманская імперыя атрымала перамогу ў Цецорскай бітве ў Малдове, і Асман II асабіста ўзначаліў армію ўварвання, але быў разбіты ў Хацінскай бітве і вымушаны падпісаць мірны дагавор.
Вярнуўшыся ў Канстанцінопаль восенню 1621 г., Асман II вырашыў правесці ваенную рэформу, набраўшы жаўнераў з насельніцтва Анатоліі і Паўночнай Сірыі, каб замяніць імі схільных да паўстанняў янычар. У маі 1622 г. ён збіраўся адплыць у Анатолію пад падставай паломніцтва ў Меку. Але ўжо 19 мая пачалося паўстанне янычараў, Асман II быў скінуты і на наступны дзень забіты.