Аптэкарскі посуд — шкляная тара канца XVII—XVIII стст. невялікай ёмкасці ў выглядзе слоікаў, флаконаў, бутлікаў і бутэлечак. Выраблялася з бясколернага або зялёнага шкла розных адценняў. Слоікі мелі дыяметр па версе 3,1 — 10,8 см, дыяметр днішча 3,2 — 11 см, дыяметрам вусця 2,1 — 6,8 см, невялікія слоікі вышынёй 2,8х4,1 см. Выкарыстоўваліся пад мазі, крэмы, алей і інш. Флаконы па форме нагадваюць бутэлькі. Сустракаюцца з цыліндрычным і канічным горлам. Вышыня флаконаў 7,5—8,5 см, дыяметрам вусця 0,8—1,3 см, дыяметрам дна 2,3—3,4 см. Ужываліся для рознага роду зёлак. Для гэтай мэты выкарыстоўвалі таксама бутлікі. Яны мелі форму бутэлек з вузкім доўгім горлам і авальнае донца. Бутэлечкі і флаконы былі падобныя на вялікія бутэлькі, але ў адрозненне ад апошніх крыху большыя і мелі доўгае і вузкае горла, дно — круглае, ужываліся пад мінеральную ваду. Аптэкарскі посуд — частая знаходка ў позніх пластах Віцебска, Мінска, Слуцка, Гродна, Магілёва, Мсціслава, Мірскага замка і інш. Па-за межамі Беларусі добра вядомы па раскопках Масквы, Санкт-Пецярбурга, Кіева, гарадоў Польшчы і г.д. Сустракаецца разам з манетамі канца XVII—XVIII стст. і з’яўляецца датуючым матэрыялам для позніх пластоў.