У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Жыро.
Анры Анарэ Жыро (фр.: Henri Honoré Giraud; 18 студзеня 1879, Парыж — 13 сакавіка 1949, Дыжон) — французскі военачальнік, генерал, удзельнік двух сусветных войнаў.
У 1900 годзе скончыў Сен-Сірскае ваеннае вучылішча. Служыў у 4-м палку зуаваў у Паўночнай Афрыцы.
Удзельнік Першай сусветнай вайны, ваяваў на Поўначы Францыі, у жніўні 1914 узяты ў палон немцамі, але праз два месяцы змог збегчы; капітан зуаваў.
У 1918 годзе прызначаны ў штаб генерала Франшэ д’Эспере ў Канстанцінопалі.
У 1922-1926 служыў у Паўночнай Афрыцы, удзельнічаў у падаўленні паўстання ў Марока; камандзір 17-га Алжырскага палка. У 1927-1930 інструктар Вышэйшай ваеннай школы. З 16 сакавіка 1932 года Вялікі афіцэр Ганаровага легіёна. З 18 красавіка 1934 г камандзір раёна «Аран» у Паўночнай Афрыцы. З 11 красавіка 1936 года камандуючы войскамі 6-га ваеннай акругі і ваенны губернатар Страсбурга. Валодаў агрэсіўным і амбіцыйным характарам і не карыстаўся любоўю ў войску. З 3 чэрвеня 1939 года член Вышэйшага ваеннага савета. З 1939 камандуючы арміяй рэзерву. Пасля пачатку 2-й сусветнай вайны 2 верасня 1939 г. прызначаны камандуючым 7-й арміяй, у задачу якой уваходзіла аказанне дапамогі Нідэрландам. 10 мая 1940 пачаў імклівы наступ, захапіўшы некалькі астравоў, якія кантралявалі вусце Шэльды, аднак прарыў немцамі французскай абароны вымусіў яго пачаць адступленне (здолеў захаваць кіраўніцтва войскамі і адвёў войска ў поўным парадку). Пасля гэтага Жыро ўзначаліў групоўку, куды ўвайшлі ацалелыя часткі 9-й і 6-й армій. Адмовіўся эвакуіравацца з Францыі і аказваў супраціўленне суперніку да апошняй магчымасці. 19 мая 1940 капітуляваў у Васіньі.
Будучы адным з бачных ваенных дзеячаў рэжыму Вішы, вёў таемныя перамовы з саюзнікамі, быў сустаршынёй Французскага камітэта нацыянальнага вызвалення (разам з дэ Голем). Быў заключаны ў саксонскую Бастылію, адкуль бег 17 красавіка 1942 г. Пасля ўцёкаў з палону далучыўся да Змагарнай Францыі.
Тэмы гэтай старонкі (14):