У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Тарас.
Анатоль Яфімавіч Та́рас (нар. 24 мая 1944, прыгарад Гомеля; Псеўданімы: Дон Миллер, Жак Пино, Максим Петров) — беларускі выдавец і аўтар шэрагу кніг.
Скончыў мінскую СШ № 31 (1961). У 1961—1963 гадах працаваў рабочым на мінскіх заводах, у 1963—1966 — служыў у Савецкай арміі. Скончыў філасофскае аддзяленне гістарычнага факультэта БДУ (1972), аспірантуру Акадэміі педагагічных навук СССР у Маскве (1979). Кандыдат педагагічных навук (1979).
Працаваў навуковым супрацоўнікам (1972—1981), старшым навуковым супрацоўнікам (1981—1989) НДІ педагогікі Міністэрства асветы БССР. У 1989—1991 гадах загадчык лабараторыі навукова-практычнага цэнтра «Сігнум». Працаваў рэдактарам у мінскіх выдавецтвах «Эридан» (1991—1994), «Красико-принт» (1994—1995), «МЕТ» (1995—1999). У 1999—2009 гадах галоўны рэдактар выдавецтва «Харвест». З лета 2009 году рэдактар гістарычнага альманаха «Деды».
Таксама мае ступень доктара навук у вобласці інфармацыйных тэхналогій (1998) і званне прафесара (1998) ад грамадскага аб’яднання[1] «IAIT — Міжнародная акадэмія інфармацыйных тэхналогій», з 2000 году яго правадзейны член.
Рэдактар, укладальнік і аўтар каля 100 кніг, у т.л. «Войны Маскоўскай Русі з Вялікім Княствам Літоўскім і Рэччу Паспалітай у XIV—XVII ст.ст.» (2006), «Гісторыя імперскіх адносін: беларусы і рускія. 1772—1991» (2008), «Анатомія нянавісці: Руска-польскія канфлікты ў XVIII—XX стст.» (2009), «Грунвальд, 15 ліпеня 1410 года» (2010), «Навуковы антыкамунізм і антыфашызм» (2010), «Перадгісторыя беларусаў ад старажытнасці да XIII стагоддзя» (2010), «Касцёл у нашым жыцці: Да 100-годдзя Чырвонага касцёла» (2010), «Беларусь перад усім: Аб нацыянальнай беларускай ідэі» (2011), «1812 Трагедыя Беларусі» (2012).
У навуковым асяроддзі крытыкуецца як выдавец, што пры адсутнасці спецыяльнай адукацыі ажыццяўляе выданне кніг на разнастайную тэматыку ў залежнасці ад упадабанняў патэнцыйнай аўдыторыі. У прыватнасці, з акадэмічнага пункту гледжання гістарычныя творы аўтара, што прэтэндуюць на навуковую значнасць, маюць вялікі комплекс факталагічных і метадалагічных хібаў, тэндэнцыйных зацікаўленых выказванняў і адзначаюцца недапушчальнымі ў акадэмічнай навуцы катэгарычнымі выказваннямі; акрамя факталагічных хібаў адзначаецца адсутнасць спасылак на літаратуру, з якой аўтар запазычваў пэўныя высновы[2].
(2006) Войны Московской Руси с Великим княжеством Литовским и Речью Посполитой в XIV—XVII вв., 800 с.
(2008) История имперских отношений: беларусы и русские. 1772—1991. (адзін з аўтараў), 608 с.
(2009) Анатомия ненависти: Русско-польские конфликты в XVIII—XX вв., 800 с.
(2010) Грюнвальд, 15 июля 1410 года, 160 с.
(2010) Костёл в нашей жизни, 192 с.
(2010) Научный антикоммунизм и антифашизм: Популярный компендиум (разам з А. А. Грыцанавым), 528 с.
(2010) Предыстория беларусов с древнейших времен до XIII века (складальнік і рэдактар, адзін з аўтараў), 544 с.
(2011) Беларусь превыше всего: О национальной беларуской идее (адзін з аўтараў), 240 с.