Амбарцум Ліманджан (арм.: Համբարձում Լիմոնջյան; 1768, Канстанцінопаль — 29 чэрвеня 1839, тамсама) — армянскі кампазітар і музыказнавец. Вынайшаў новы армянскі нотапіс, шырока ўжываную ў Закаўказзі ў XIX стагоддзі, з дапамогай якога запісаў армянскія царкоўныя спевы.
Амбарцум Ліманджан нарадзіўся ў 1768 годзе ў Канстанцінопалі, у беднай сям’і. Услед за бацькам, ён павінен быў стаць краўцам, але паступіў на службу перапіснікам да армянскага архітэктара Грэгара Пальяна. Потым, дзякуючы вакальным дадзеным, ён аказвецца ў доме Аванеса Цюзьяна, дзе навучаецца музычнаму мастацтву. Апроч спеву Ліманджан вывучае армянскую царкоўную, грэчаскую і еўрапейскую музыку, у дасканаласці авалодвае тамбурам. Неўзабаве ён сам пачынае выкладаць, спецыялізуючыся ў армянскім царкоўным спеве. Для фіксацыі мелодыі Ліманджан вынаходзіць уласны нотны запіс (у Турцыі вядомы як «нотапіс Ліманджана»), якая змяняе складаны арабскі запіс і да пачатку XX стагоддзя атрымвае шырокае шыранне спачатку ў Канстанцінопалі, а потым у Закаўказзі. З яго дапамогай пачынаюць запісваць не толькі царкоўную музыку, але і нацыянальныя гарадскія і народныя песні[3].
Далейшую працу па дасканаленні сістэмы армянскага нотапісу працягнулі іншыя армянскія музыканты, у прыватнасці, вучань Ліманджана, Арыстакес Аванісян. Завяршыў яе фармаванне Нікагаяс Ташчан[3]. Дзякуючы «нотапісу Ліманджана» тысячы музычных твораў Асманскай імперыі захаваліся да цяперашніх часоў[4].