У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Кальцоў.
Аляксей Васільевіч Кальцоў (3 (15).10.1809, Варонеж — 29.10 (10.11).1842, там жа) — рускі паэт.
Нарадзіўся ў сям’і варонежскага мешчаніна, гандляра быдлам. З дзіцячых гадоў прымаў удзел у справах бацькі — пераганяў статкі ў стэпах, купляў і прадаваў быдла на вясковых кірмашах. Вучыўся ў павятовым прыходскім вучылішчы. У 16 гадоў пачаў пісаць вершы, пераймаючы папулярных паэтаў таго часу. Першым настаўнікам Кальцова быў варонежскі семінарыст А. П. Серабранскі. У 1830 годзе Кальцрооў сустрэўся з М. У. Станкевічам, які пазнаёміў з вершамі невядомага юнака маскоўскіх літаратараў, у тым ліку В. Р. Бялінскага, які неўзабаве зрабіўсяа для Кальцова блізкім сябрам. Уплыў Бялінскага на лёс Кальцова як паэта быў вырашальным: ён спрыяў фармаванню яго светапогляду, вызваленню ад элементаў рэлігійнасці.
У 1835 годзе Станкевіч і Бялінскі на сродкі, сабраныя па падпісцы, выдалі 1-ю кніжку вершаў Кальцова. Талент паэта-самавука горача падтрымалі А. С. Пушкін, І. А. Крылоў, П. А. Вяземскі, В. Ф. Адоеўскі. Перадавых сучаснікаў прыцягнула глыбокая народнасць вершаў Кальцова.