У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Булыгін. Аляксандр Рыгоравіч Булыгін (руск.: Алекса́ндр Григо́рьевич Булы́гин; 1851 — 5 верасня 1919) — дзяржаўны дзеяч Расійскай імперыі, міністр унутраных спраў (20 студзеня-17 кастрычніка 1905).
На пасту міністра ўнутраных спраў быў пераемнікам Пятра Дзмітрыевіча Святаполк-Мірскага.
З дваран, праваслаўны. Меў 3340 дзесяцін зямлі ў Разанскай і Саратаўскай губернях, дом у Маскве. У 1871 годзе скончыў Імператарскае вучылішча правазнаўства і служыў спачатку па ведамстве міністэрства юстыцыі, следчым у Кіеўскай губерні. У 1873 годзе прызначаны чыноўнікам асаблівых даручэнняў пры Саратаўскім губернатары. У 1879 годзе прызначаны інспектарам Галоўнага турэмнага ўпраўлення. У 1881 годзе абраны зарайскім павятовым правадыром дваранства ў Разанскай губерні. 1888 па 1889 год быў Тамбоўскім віцэ-губернатарам. У 1889 годзе — калужскі губернатар. У 1893 годзе — маскоўскі губернатар. У 1896 годзе — гофмайстар.
Сапраўдны стацкі саветнік, адзін з старшын Пецярбургскага англійскага клуба. Неўзабаве пасля Лютаўскай рэвалюцыі 1917 г., 13 сакавіка таго ж года, перанёс апаплексічны ўдар і адышоў ад палітычнай дзейнасці, з’ехаў у свой маёнтак у Разанскай губерні.
У 1919 годзе быў арыштаваны ГубЧК і расстраляны па яе прысуду «за рэакцыйную палітыку ў 1905».
Тэмы гэтай старонкі (13):