Аляксандр Аляксандравіч Чыркін (нар. 2 лютага 1943, Слуцк) — беларускі вучоны-біяхімік, арганізатар аховы здароўя і выкладчык Віцебскага медыцынскага інстытута. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР (1986). Доктар біялагічных навук (1980), прафесар (1986)[1]. Адзін з аўтараў найпапулярнага «Дыягнастычнага даведніка тэрапеўта»[2].
Скончыў Віцебскі медыцынскі інстытут у 1965 годзе. Старшы навуковы супрацоўнік Цэнтральнай навукова-даследчай лабараторыі (1982—1983), загадчык кафедры біяхіміі (1983—2002) Віцебскага медыцынскага інстытута[1].
Выконваў абавязкі галоўнага ўрача Рэспубліканскага ліпіднага лячэбна-дыягнастычнага цэнтра метабалічнай тэрапіі (1988—1997). Загадчык кафедры біяхіміі Віцебскага медыцынскага ўніверсітэта (з 2002 года)[1]. Працуе ў Віцебскім дзяржаўным універсітэце імя П. М. Машэрава (з 2002, біялагічны факультэт, кафедра хіміі, у 2002—2015 — загадчык кафедры).
Навуковыя даследаванні па праблеме радыяцыйна-экалагічных дысліпапратэінемій, радыяцыйна-індукаванага атэрасклерозу, па тэорыі і метадалогіі ўльтрагукавой тэрапіі(англ.) бел.[1].
Дзяржаўная прэмія Беларускай ССР (1986), знакі «Выдатнік аховы здароўя Рэспублікі Беларусь» (2000), «Выдатнік адукацыі» (2006), ганаровыя граматы Беларускага рэспубліканскага фонду фундаментальных даследаванняў (2010), Вышэйшай атэстацыйнай камісіі Рэспублікі Беларусь (2010) і інш.