Эпоха вікінгаў
Эпоха вікінгаў з’яўляецца перыядам з канца 8 стагоддзя да сярэдзіны 11 стагоддзя ў еўрапейскай гісторыі, асабліва Паўночнай Еўропы і скандынаўскай гісторыі, пасля германскага жалезнага веку.[1] Гэта перыяд гісторыі, калі паўночныя скандынавы даследавлі Еўропу яе морамі і рэкамі для гандлю, набегаў, каланізацыі і заваёўвання. У гэты перыяд скандынавы пасяліліся ў скандынаўскай Грэнландыі, Ньюфаўндлендзе, і сучасных Фарэрскіх астравах, Ісландыі, Нарвегіі, Шатландыі, Англіі, Ірландыі, Нідэрландах, Германіі, Украіне, Расіі і Турцыі.
Хоць вікінгі, вандроўцы і каланісты, былі заўважаныя ў многіх кропках гісторыі як жорсткія захопнікі, многія гістарычныя дакументы сведчаць аб тым, што іх уварванне ў іншыя краіны было помстай у адказ на замахі на іх племянныя землі хрысціянскімі місіянерамі, і, магчыма, ад Саксонскіх войнаў і пераследа Карлам і яго раднёй на поўдні, або было прадыктавана перанаселенасцю, гандлёвай няроўнасцю, а таксама адсутнасцю жыццяздольных сельскагаспадарчых угоддзяў на сваёй радзіме.
Інфармацыя пра вікінгаў абапіраецца ў значнай ступені на тое, што было напісана пра вікінгаў іх ворагамі, і першакрыніцы археалогіі, якія напаўняюцца з другасных крыніц, як Ісландскія сагі.
Зноскі
Літаратура
- Forte, Angelo; Oram, Richard; Pedersen, Frederik (2005). Viking Empires. Cambridge University Press. ISBN 0-521-82992-5. https://books.google.com/books?id=_vEd859jvk0C&printsec=frontcover&source=gbs_v2_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false.
Спасылкі
-
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Эпоха вікінгаў
Катэгорыя·Гісторыя Скандынавіі
Category:%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%80%D0%BE%D0%BD%D0%BA%D1%96%2C %D1%8F%D0%BA%D1%96%D1%8F %D0%B2%D1%8B%D0%BA%D0%B0%D1%80%D1%8B%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%9E%D0%B2%D0%B0%D1%8E%D1%86%D1%8C %D1%87%D0%B0%D1%81%D0%B0%D0%B2%D1%8B%D1%8F %D0%B4%D1%8B%D1%8F%D0%B3%D1%80%D0%B0%D0%BC%D1%8B