Люксембургская мова
Люксембургская мова (уласн. найменне Lëtzebuergesch) — мова штодзённых зносін насельніцтва Люксембурга. З 1984 года — афіцыйная мова Вялікага герцагства Люксембург (нароўні з французскай і нямецкай). Код ISO 639-1 — lb, ISO 639-2 — ltz.
Ужыванне
Закон пра мову, зацверджаны 24 лютага 1984 года (арыгінал — на французскай мове):
- Артыкул 1. Нацыянальная мова Люксембурга — люксембургская.
- Артыкул 2. Тэксты законаў публікуюцца на французскай мове.
- Артыкул 3. Мовы адміністрацыі — па выбары люксембургская, нямецкая і французская.
- Артыкул 4. Запыты ў адміністрацыйныя органы: калі запыт будзе пададзены на люксембургскай, французскай або нямецкай мове, адміністрацыя па магчымасці павінна адказаць на мове запыту.
Пісьменнасць
Пісьменнасць люксембургскай мовы — на аснове лацінскага алфавіта. Адзіныя і абавязковыя правілы правапісу зацверджаны ўказам ад 10 кастрычніка 1976 года, невялікія змяненні ўнесены 30 ліпеня 1999 года.
Класіфікацыя
З’яўляецца мовай індаеўрапейскай сям’і (германскія мовы). Па нямецкай дыялекталогіі, мова класіфікуецца як заходнегерманская, сярэдненямецкая група (з’яўляецца падгрупай верхненямецкай).
За класіфікацыю люксембургскай як асобнай мовы сведчыць тое, што носьбіты стандартнай нямецкай (верхненямецкай — Hochdeutsch) як роднай адчуваюць вялікія цяжкасці ў разуменні люксембургскай гаворкі. Супраць — што няма выразнай моўнай мяжы люксембургскай з суседнімі нямецкімі дыялектамі.
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Люксембургская мова
Вікіпедыя мае раздзел, напісаны
Haaptsäit люксембургскай мовай
Тэмы гэтай старонкі (5):Мовы Люксембурга
Вікіпедыя:Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
Вікіпедыя:Артыкулы са спасылкамі на элементы Вікідадзеных без беларускага подпісу
Заходнегерманскія мовы
Мовы і дыялекты паводле алфавіта