Леа Эсакі (вядомы таксама як Рэона Эсакі або Леона Эсакі; нар. 12 сакавіка 1925, Осака, Японія) — японскі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1973) годзе. Палова прэміі, сумесна з Айварам Джаеверам, «за эксперыментальныя адкрыцці тунэльных з’яў у паўправадніках і звышправадніках». Другая палова прысуджана Б. Д. Джозефсану «за тэарэтычнае прадказанне ўласцівасцей току, які праходзіць праз тунэльны бар’ер, у прыватнасці з’яў, агульнавядомых цяпер пад назвай эфектаў Джозефсана». Леа Эсакі таксама вядомы як вынаходнік дыёда Эсакі, які выкарыстоўвае эфект тунэлявання электрона.
Леа Эсакі вывучаў фізіку ў Такійскім універсітэце, атрымаў ступень бакалаўра ў 1947 годзе, ступень доктара філасофіі ў 1959 годзе. Нобелеўскую прэмію атрымаў за даследаванні, праведзеныя ў 1958 годзе ў час працы ў кампаніі Sony. Пасля ў 1960 годзе пераехаў у ЗША і пачаў працаваць у даследчым цэнтры фірмы IBM, дзе быў удастоены звання лаўрэата IBM у 1967 годзе.