У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Любімаў.
Юрый Пятровіч Любімаў (30 верасня 1917, Яраслаўль — 5 кастрычніка 2014[1], Масква) — расійскі тэатральны рэжысёр, акцёр і педагог. Народны артыст Расійскай Федэрацыі (1992). Лаўрэат Сталінскай прэміі другой ступені (1952), Дзяржаўнай прэміі Расіі (1997). Адзін з рэфарматараў расійскага тэатра. Кіраўнік Тэатра на Таганцы (1964—1984, 1989—2011).
Юрый Любімаў нарадзіўся 30 верасня 1917 года ў Яраслаўлі. Бацька — Любімаў Пётр Захаравіч, скончыў рэальнае камерцыйнае вучылішча і быў купцом — трымаў краму ў Ахотным радзе ў Маскве, а маці была настаўніцай. Дзед па маці быў цыганом.
У 1922 годзе сям’я пераехала ў Маскву. Калі Юрый Любімаў быў дзіцем, яго бацькі былі арыштаваныя.
У 1934 годзе быў прыняты ў студыю пры МХАТ 2-м, на сцэне якога ў 1935 годзе сыграў сваю першую ролю ў спектаклі «Маленне аб жыцці».
У 1936 годзе МХАТ 2-і быў зачынены, і Любімаў перавёўся ў Тэатральнае вучылішча імя Б. В. Шчукіна пры Тэатры ім. Вахтангава, якое скончыў у 1939 годзе.
Удзельнічаў у Савецка-фінскай вайне, у перыяд з 1941 па 1945 год у складзе Ансамбля песні і танца НКУС выступаў непасрэдна на лініі фронту.
У 1946 годзе Любімаў быў прыняты ў трупу Тэатра ім. Вахтангава. Тут жа ў 1959 годзе ён дэбютаваў як рэжысёр, паставіўшы п’есу А. Галіча «Ці шмат чалавеку трэба». З 1953 года выкладаў у вучылішчы імя Шчукіна.
У 1963 годзе сіламі студэнтаў курса А. А. Арочка паставіў спектакль «Добры чалавек з Сезуана» па п’есе Б. Брэхта, выканаўцы якога ў 1964 годзе склалі ядро трупы Тэатра на Таганцы.
Сярод лепшых пастановак — «Жыццё Галілея» Б. Брэхта, «Гамлет» У. Шэкспіра (1971), «А зоры тут ціхія…» па аповесці Б. Васільева. Бескампрамісныя пастаноўкі Любімава атрымалі вялікую вядомасць не толькі ў СССР, але і ва ўсім свеце, а яго тэатр назвалі «востравам свабоды ў несвабоднай краіне». Спектакль па рамане Дастаеўскага «Злачынства і пакаранне», паказаны ў 1983 у Лондане, быў удастоены прэміі Evening Standard.
Падчас спектакляў рэжысёр часта сядзіць у зале і, маніпулюючы уключаным трохкаляровым ліхтарыкам у руках, робіць падказкі акцёрам і падтрымлівае дынаміку іх гульні.
Як рэжысёр Юрый Любімаў шмат працаваў і ў оперным тэатры. Першай пастаноўкай стала опера італьянскага авангардыста Луіджы Нона «Пад гарачым сонцам кахання» ў «Ла Скала» ў 1975 годзе. Таксама паставіў оперы «Дон Жуан» В. А. Моцарта, «Саламбо» М. Мусаргскага, «Енуфа» Л. Яначака, «Лэдзі Макбет Мцэнскага павета» Д. Шастаковіча, «Пікавая дама» П. Чайкоўскага (у рэдакцыі Альфрэда Шнітке), «Любоў да трох апельсінаў» С. Пракоф’ева, «Набука» Д. Вердзі і інш.
Тэмы гэтай старонкі (55):