Пасля смерці імператара храм прысвяцілі і яму: «*Divo Antonino et Divae Faustinae ex S(enatus) C(onsulto)*»: Боскаму Антаніну і боскай Фаўсціне па рашэнні [Сената](/Сенат,_Старажытны_Рым "Сенат, Старажытны Рым"). [Цэла](/Цэла "Цэла") ўпрыгожана арнаментамі і рэльефамі. У XI стагоддзі храм перарабілі ў царкву [св. Лаўрэнція](/Святы_Лаўрэнцій "Святы Лаўрэнцій") (*San Lorenzo in Miranda*), таму будынак добра захаваўся да нашых дзён.
Літаратура
Stierlin, Henri. Imperium Romanum. — Köln: Benedikt Taschen Verlag GmbH, 1996. — ISBN 3-8228-8729-3.