Хвароба Гіршпрунга — прыроджанае захворванне, якое праяўляецца гіпертрафіяй і пашырэннем цэнтральнага (праксімальнага) аддзела тоўстай кішкі. Упершыню апісана ў 1887 годзе дацкім урачом X. Гіршпрунгам.
Хвароба абумоўлена прыроджаным парокам развіцця - дэфіцытам вузлоў парасімпатычнага нервовага спляцення ў канцавым (дыстальным) аддзеле тоўстай кішкі, з прычыны чаго ў гэтым аддзеле адсутнічае перыстальтыка, парушаецца праходнасць кішэчніка. Кампенсаторна пашыраецца і гіпертрафуецца вышэйлеглымі аддзеламі тоўстай кішкі.
Хвароба праяўляецца з дня нараджэння запорамі, уздуццем жывата. Дыягназ пацвярджаецца рэнтгеналагічна; пры неабходнасці - біяпсіяй сценкі прамой кішкі.
Ачышчальныя клізмы; унутр вазелінавы алей; масаж жывата, пальцавае расцяжэнне сфінктара прамой кішкі. Пры цяжкім стане хворага і немагчымасці вызвалення тоўстай кішкі ад калавых мас — аперацыя (дзецям да года — выдаленне змененага ўчастка кішкі; стварэнне штучнага задняга праходу).
Тэмы гэтай старонкі (5):