Сухая гніль каранёў[1], ці Гніль сардэчка[1] — захворванне буракоў, выкліканае недахопам(англ.) бел. бору ў глебе[1].
Захворванне зніжае колькасць цукру ў каранях да 50 %. Часцей праяўляецца ў другой палове лета. Спачатку завядаюць і адміраюць маладыя лісцікі цэнтральнай разеткі, у сухое надвор’е яны засыхаюць і чарнеюць, у вільготнае гніюць. Старое лісце пакрываецца бурымі плямамі і адмірае[1]. На пукатасцях каранёвай шыйкі развіваецца сухая гніль. Паверхневыя тканкі кораня трэскаюцца і разбураююцца. Хвароба ўскладняецца развіццём у месцах пашкоджання грыбоў родаў фома (Phoma) і фузарыум (Fusarium). Інфекцыя захоўваецца ў глебе. Трапляючы ў кагаты, хворыя карані распаўсюджваюць кагатную гніль[1].