Статут Люшні ці Кананічныя асновы Вышэйшага савета — канстытуцыйны акт Княства Албанія, які быў прыняты 31 студзеня 1920 года.
21 студзеня 1920 года больш за 50 дэлегатаў, якія прадстаўлялі амаль усе раёны Албаніі, сабраліся ў Люшне. Сход прыняў рашэнне аб звяржэнні ўрада ў Дурэсе, заявілі аб непрызнанні ўмоў сакрэтнага Лонданскага пагаднення 1915 года аб падзеле Албаніі і з усёй пэўнасцю выказаліся супраць закулісных здзелак на Парыжскай мірнай канферэнцыі.
Паседжанні працягваліся дзесяць дзён, да 31 студзеня.
На сходзе ставіўся, але не атрымаў канчатковага рашэння пытанне аб дзяржаўным ладзе Албаніі.
Адкладаючы кардынальнае вырашэнне гэтай праблемы да склікання Устаноўчага сходу, кангрэс заняўся ўтварэннем працоўных адміністрацыйных органаў. Быў створаны Вышэйшы савет у складзе чатырох чалавек (каталік, праваслаўны, мусульманін-суніт і бекташы), надзеленая функцыямі рэгенцтва, што з’яўлялася саступкай манархічным настроям шматлікіх дэлегатаў. Вярхоўная ўлада ў краіне ажыццяўлялася Нацыянальным саветам (сенатам) у складзе 37 чалавек, абіраных паводле часавага канстытуцыйнага акта Нацыянальным сходам. На справе ж сенатары былі назначаны прысутнымі на пасяджэнні дэлегатамі. Новы урад узначаліў Сулейман-бей Дэльвіна, які знаходзіўся ў той час у Парыжы. Членамі ўрада і іншых кіруючых органаў сталі буйныя гандляры, памешчыкі, ваенныя, прадстаўнікі інтэлектуальнай эліты і духавенства.