Смольны Уваскрэсення Хрыстова сабор (Смольны сабор) уваходзіць у склад архітэктурнага ансамбля Смольнага манастыра, які знаходзіцца ў Санкт-Пецярбургу на левым беразе Нявы на Смольнай набярэжнай. З’яўляецца таксама канцэртнай пляцоўкай класічнай музыкі.
У 1730-я гады спадчынніца царскага трона Лізавета Пятроўна вырашыла правесці апошнія гады свайго жыцця ў цішыні і спакоі манастыра ў асяроддзі ста дваццаці высакародных дзяўчын. Ужо імператрыцай, яна загадала пабудаваць манастыр на месцы «Смольнага дома» - палаца, у якім яна пражыла сваё юнацтва. У манастырскі комплекс павінны былі ўвайсці храм з дамовымі цэрквамі і званіцай і інстытут для дзяўчат з дваранскіх сем’яў. Архітэктар сабора - Ф. Б. Растрэлі. Урачыстая цырымонія закладкі сабора адбылася 30 кастрычніка 1748 года. З 1749 г. работамі кіраваў Хрысціян Кнобель - архітэктар, які працаваў разам з Растрэлі. Да 1751 былі скончаныя ўсе падрыхтоўчыя працы і ўсе падмуркі. Пачалося ўзвядзенне сабора. Неўзабаве пачалася Сямігадовая вайна з Прусіяй, пасля якой фінансавання для будаўніцтва было недастаткова і будаўніцтва пайшло павольна. З 1762 аздабленне сабора вядзе архітэктар Ю.М. Фельтэн. Адкрыццё Смольнага інстытута адбылося 27 чэрвеня 1764 г., сабор жа быў дабудаваны архітэктарам В. П. Стасавым толькі ў 1835 годзе.
Смольны сабор быў зачынены ў 1931 годзе, аднак рашэнне аб яго закрыцці было прынята яшчэ на 8 гадоў раней, у 1923. За год да прыняцця рашэння, 20 красавіка 1922 г з яго былі канфіскавана ўсё царкоўнае маёмасць. Аднак іканастас сабора быў дэмантаваны значна пазней - толькі ў 1972 годзе. У адрозненне ад многіх іншых храмаў Санкт-Пецярбурга, Смольны сабор не быў адкрыты для набажэнстваў. У 1990 годзе ў саборы была адкрыта канцэртна-выставачная зала, які дзейнічае там дагэтуль.