Рыкарда Галеацы (італ.: Riccardo Galeazzi; 1866, Турын — 1952) — італьянскі хірург-артапед, прафесар, вядомы апісаннем пералому Галеацы(укр.) бел. і распрацоўкай тэсту Галеацы(укр.) бел.[1].
У 1886 годзе ён пачаў навучанне ў Турынскай медыцынскай школе, якую скончыў з адзнакай у 1890 годзе.
У 1899 годзе стаў кваліфікаваным выкладчыкам клінічнай медыцыны і хірургіі, а ў 1903 годзе быў прызначаны дырэктарам Інстытута для дзяцей-калек Св. Пія (італ.: Pio Istituto dei Rachitici), цяпер Інстытут артапедыі імя Гаэтана Піні(італ.) бел..
Трыццаць пяць гадоў быў дырэктарам артапедычнай клінікі Міланскага ўніверсітэта. Ён быў вядомы сваёй працай па прыроджаным(руск.) бел. вывіху сцягна(англ.) бел., скаліёзу, туберкулёзу касцей(алб.) бел. і ювенільнага астэахандрозу(укр.) бел., і спрыяла разуменню паталогіі кістознага остэафіброзу(польск.) бел. і ахондраплазіі(руск.) бел..
Ён апісаў пералом, які носіць яго імя, у 1934 годзе, апублікаваўшы свой вопыт 18 выпадкаў, хоць схема траўмы была апісана раней сэрам Эстлі Куперам(руск.) бел. у 1842 годзе[1].
Ён таксама кіраваў «Archivio di Ortopedia», найстарэйшым часопісам, прысвечаным артапедычнай хірургіі, на працягу трыццаці пяці гадоў[2].
У яго гонар таксама названы сіндром Галеацы(укр.) бел., тэставанне якога ён распрацаваў па выніках агляду больш за 12 000 прыроджаных вывіхаў сцягна[3].