У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Зайцаў.
Панцеляймон Аляксандравіч Зайцаў (15 (27) ліпеня 1898, хутар Алешынскі, Драздовіцкая воласць, Гараднянскі павет, Чарнігаўская губерня — 1 сакавіка 1944, Ленінград) — савецкі ваенны дзеяч, генерал-маёр (4 чэрвеня 1940 года).
З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны Зайцаў кіраваў будаўніцтвам абарончых рубяжоў вакол Ленінграда, а ў верасні 1941 года быў прызначаны на пасаду камандзіра 5-й дывізіі народнага апалчэння, якая 24 верасня таго ж года была ператворана ў 13-ю стралковую дывізію, якая ўтрымлівала Пулкаўскія вышыні.
У лістападзе быў прызначаны на пасаду камандзіра 168-й стралковай дывізіі (8-я армія, Ленінградскі фронт), якая вяла абарончыя баявыя дзеянні на левым беразе Нявы ў раёне Маскоўскай Дуброўкі. Спробы дывізіі ў лістападзе авалодаць населеным пунктам Пескі не мелі поспеху з-за адсутнасці поўнага ўзаемадзеяння паміж войскамі. У снежні з прычыны вялікіх страт дывізія была выведзена на правы бераг Нявы для папаўнення.
У 1942 г. генерал-маёр Зайцаў быў прызначаны на пасаду намесніка камандуючага 55-й арміяй, якая вяла баявыя дзеянні на паўднёвых подступах да Ленінграда, у сакавіку — на пасаду камандуючага аператыўнай групай 7-й асобнай арміі, а ў чэрвені 1943 года — на пасаду камандзіра 4-га стралковага корпуса, які вёў абарончыя баявыя дзеянні па рацэ Свір.
6 снежня 1943 года быў прызначаны на пасаду камандзіра 122-га стралковага корпуса, які прымаў удзел у баявых дзеяннях падчас Ленінградскага-Наўгародскай наступальнай аперацыі, падчас якой вызваліў Ропша і Кінгісеп, тым самым выйшаўшы да ракі Луга.
1 сакавіка 1944-га на плацдарме за ракой Нарвай генерал-маёр Панцеляймон Аляксандравіч Зайцаў быў цяжка паранены і па дарозе ў шпіталь памёр. Пахаваны з воінскімі ўшанаваннямі ў Ленінградзе на Камуністычнай пляцоўцы (цяпер Казацкія могілкі Аляксандра-Неўскай лаўры).