Пакрыццё кода — мера, якая выкарыстоўваецца пры тэставанні праграмнага забеспячэння. Яна паказвае працэнт, наколькі зыходны код праграмы быў пратэставаны.
Тэхніка пакрыцця кода была адной з першых методык, вынайдзеных для сістэматычнага тэставання праграмнага забеспячэння. Першая згадка пакрыцця кода ў публікацыях з’явілася ў 1963[1].