Пагадненне Венізеласа-Цітоні было сакрэтным, неабавязваючым пагадненнем паміж прэм’ер-міністрам Грэцыі Венізеласам, і італьянскім міністрам замежных спраў Цітоні ў ліпені 1919 года, падчас Парыжскай мірнай канферэнцыі.
Пагадненне было спробай дасягнуць дамоўленасці аб супярэчлівых тэрытарыяльных патрабаваннях дзвюх краін.
У студзені 1920 года Венізелас абвясціў аб гэтым пагадненні ў Вышэйшым саюзным савеце, гэта не сустрэла якую-небудзь негатыўную рэакцыю. Пазіцыя Італіі змянілася ў ліпені 1920 года, калі новы міністр замежных спраў Італіі Карла Сфорца сакрэтнай нотай грэчаскаму ўраду адмовіўся ад пагаднення. Фармальна ад пагаднення Італія адмовілася ў жніўні 1922 года.