У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Чайка (значэнні). Павел Пятровіч Чайка (21 чэрвеня 1889, вёска Лютовічы, Капыльскі раён, Мінская вобласць — 9 студзеня 1921) — беларускі ваенны дзеяч.
Скончыў Іркуцкае ваеннае вучылішча (1912). Удзельнік Першай Сусветнай вайны. Штабс-капітан. Пасля Лютаўскай рэвалюцыі 1917 года член партыі эсэраў. У пачатку 1919 года мабілізаваны ў Чырвоную Армію, служыў у ваенным камісарыяце Слуцкага павета. З прыходам польскіх войск вярнуўся ў родную вёску, падтрымліваў сувязі з антыпольскім падполлем. Летам 1920 года зноў мабілізаваны ў Чырвоную Армію, хутка дэзірціраваў. У лістападзе 1920 года да Слуцкага паўстання 1920, па прапанове Беларускай рады Случчыны ўзначаліў Першы Слуцкі полк і адначасова ўсю Слуцкую брыгаду паўстанцаў.
Быў стаўленнікам беларускіх эсэраў, лічыў, што ў змаганні супраць савецкай улады паўстанцы асуджаны на паражэнне. За вызваленне з палону камісара Слуцкага павета Лебедзя па загадзе Беларускай рады Случчыны арыштаваны, уцёк з-пад варты. 3 снежня 1920 года здаўся Чырвонай Арміі. 7.1.1921 пастановай «тройкі» Асобага аддзела 16-й арміі «за антысавецкую дзейнасць» прыгавораны да расстрэлу. Рэабілітаваны ў 1992 годзе.