У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Данілевіч. Міхаіл Георгіевіч Данілевіч (нар. 8 лістапада 1882, на хутары каля аграгарадка Ула, Віцебская губерня — 5 верасня 1956, Ленінград) — вучоны, медык-інфекцыяніст, прафесар. Быў членам праўлення Ленінградскага таварыства дзіцячых урачоў і таварыства мікрабіёлагаў, эпідэміёлагаў і інфекцыяністаў, арганізатарам Камітэта па дзіцячых кропельных інфекцыях у Ленінградзе. Рашэннем Вучонага савета Санкт-Пецярбургскай педыятрычнай медыцынскай акадэміі кафедры інфекцыйных захворванняў прысвоена імя прафесара Міхаіла Георгіевіча Данілевіча.
У 1910 годзе скончыў Ваенна-медыцынскую акадэмію ў Пецярбургу, у 1912 годзе — інтэрнатуру ў Выбаргскай дзіцячай бальніцы. Працаваў у Мікалаеўскай дзіцячай бальніцы, старшым урачом інфекцыйных аддзяленняў бальніцы імя Н. Ф. Філатава. Адначасова быў асістэнтам на кафедрах дзіцячых і інфекцыйных хвароб у Петраградскім медыцынскім інстытуце. З 1925 года загадваў Васілевостраўскай дзіцячай бальніцай і з’яўляўся старшым навуковым супрацоўнікам Інстытута аховы мацярынства і дзяцінства. Працаваў у 1934—1956 гадах загадчыкам кафедры дзіцячых інфекцый у Ленінградскім педыятрычным медыцынскім інстытуце, у НДІ дзіцячых інфекцый. Удзельнічаў у стварэнні савецкай сістэмы аховы здароўя, будаўніцтве дзіцячых бальніц, амбулаторый. Намаганнямі М. Г. Данілевіча ў Ленінградзе была створана сетка дзіцячых інфекцыйных стацыянараў, якая ўключала ў сябе акрамя клінікі кафедры НДІ дзіцячых інфекцый, шпіталь ім. Н. Ф. Філатава, дзіцячую інфекцыйную бальніцу № 3, дзіцячую інфекцыйную бальніцу ім К. Лібкнехта, дзіцячую інфекцыйную бальніцу № 13, дзіцячую бальніцу Л. Пастера.
Прафесар Данілевіч апублікаваў каля 150 навуковых прац, у тым ліку 5 манаграфій, прысвечаных пераважна такім хваробам, як шкарлятына, дыфтэрыя, дызентэрыя. Першы ў расійскай навуцы сфармуляваў паняцце «перакрыжаваныя інфекцыі». Вывучыўшы іх ролю ў дзіцячай смяротнасці, ён прапанаваў сістэму прафілактыкі ўнутрыбальнічных заражэнняў.