У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гушчын. Мікалай Ільіч Гушчын (каля 1848 — 14 верасня 1904) — інжынер-архітэктар.
Нарадзіўся каля 1848 года. У 1872[1] годзе скончыў Маскоўскае вучылішча жывапісу, скульптуры і дойлідства са званнем некласнага мастака[2].
Прафесійную кар’еру пачаў у Маскве, дзе плённа працаваў на працягу больш за дваццаці гадоў[1]. З 1874 па 1876 год прымаў удзел у працах па пашырэнні Выхаваўчага дома(руск.) бел., пасля чаго, 3 лістапада 1876, атрымаў званне ганаровага члена маскоўскага савета дзіцячых прытулкаў. Пазней выконваў перабудовы Андрэеўскай багадзельні і займаўся планіроўкай Ямской Каломенскай слабады(руск.) бел.[2].
Служыў пры Міністэрстве ўнутраных спраў. Вядома, што 31 кастрычніка 1880 года яго вырабілі ў калежскія рэгістратары, а ў 1883 годзе ў калежскія сакратары. У маі 1896 года сям’я Гушчыных пераехала ў Віцебск, дзе Мікалай Ільіч уступіў на пасаду малодшага інжынера віцебскага губернскага будаўнічага аддзялення[3].
У 1898 годзе заняў пасаду малодшага архітэктара будаўнічага аддзялення Краснаярскага абласнога праўлення[4].
Праз два гады загадам Міністэрства ўнутраных спраў ад 7 лютага 1898 года пераведзены ва Уладзівасток, дзе прызначаны малодшым архітэктарам будаўнічага аддзялення Прыморскага абласнога праўлення. М. Гушчын займаўся даследаваннямі і складаннем праектаў і каштарысаў пад’язных грунтавых дарог да станцый Свіягіна(руск.) бел. і Спаскае(руск.) бел.[2][5]. У 1899 годзе ў час камандзіроўкі ў Нікалаеўск-на-Амуры праводзіў тэхнічны агляд і прыём прац па будаўніцтве Нікалаеўскай турмы і займаўся складаннем каштарысу для праекта па пабудове Нікалаеўскай грамадзянскай бальніцы. 17 ліпеня 1900 года загадам па грамадзянскай ведамству за № 58 за выслугу гадоў Мікалай Ільіч быў выраблены ў калежскія асесары[6].
У Маскве Гушчын ажаніўся з Лізаветай Паўлаўнай Чурылінай, якая нарадзіла яму траіх сыноў: Уладзіміра — 13 студзеня 1875, Мікалая — 22 снежня 1875 і Паўла — 14 мая 1886 года[2].