У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Кніповіч.
Лідзія Міхайлаўна Кніповіч (15 (27) снежня 1856, с. Цюсбю, Нюландская губерня, Фінляндыя — 9 лютага 1920, Сімферопаль) — дзеяч рэвалюцыйнага руху Расіі.
Нарадзілася ў сям’і ўрача. Сярэдняе дзіця, мела двух старэйшых братоў і малодшых брата і сястру. Пасля смерці маці займалася выхаваннем малодшага брата Мікалая і малодшай сястры. Атрымала хатнюю адукацыю, брала таксама прыватныя ўрокі. Працавала народным настаўнікам у Гельсінгфорсе. У канцы 1870-х гадоў пазнаёмілася з нарадавольцамі.
З 1889 года жыла ў Пецярбургу. Выкладала ў Смаленскай вячэрня-нядзельнай школе для працоўных за Неўскай заставай. Удзельнічала ў працы «Саюза барацьбы за вызваленне рабочага класа». Дэлегат II з’езда РСДРП (1903), далучылася да бальшавікоў. Неаднаразова высылалася ўладамі за ўдзел у рэвалюцыйным руху. З траўня 1913 года да лютага 1920 года пражывала ў сваёй паплечніцы А. М. Рунін-Уржосек. З 1914 года адышла ад палітычнай барацьбы з-за абвастрэння базедавай хваробы. Жыла ў Сімферопалі. Пахавана на Старарускіх могілках Сімферопаля.