У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Садоўскі. Леў Васільевіч Садоўскі (1827 — ?) — архітэктар[1].
Нарадзіўся ў 1827 годзе[1].
Выхаванне атрымаў у Пецярбургскім будаўнічым вучылішчы[1] і па сканчэнні курса з чынам калежскага рэгістратара, быў прызначаны ў чарнігаўскую губернскую будаўнічую і дарожную камісію архітэктарскім памочнікам[1].
У 1865 годзе Л. Садоўскі быў прызначаны малодшым інжынерам будаўнічага аддзялення чарнігаўскага губернскага праўлення і, праз два гады, узведзены ў званне архітэктара[1]. У 1874 годзе прызначаны пензенскім, а потым (у 1879 годзе) мінскім губернскім архітэктарам. Адначасова займаў пасаду епархіальнага архітэктара[2]. У 1882 годзе прылічыўся да Міністэрства, а ў наступным годзе выйшаў у адстаўку[1].
Кіраваў працамі па будаўніцтве ў г. Бялінскім Свята-Пакроўскага сабора[3][4].
Разам з К. Хршчановічам з’яўляецца аўтарам праекта Мінскіх прысутных месцаў.
У 1885 годзе ў Слуцку быў узведзены будынак Слуцкага духоўнага вучылішча(руск.) бел. па праекце Л. Садоўскага[2].