Ласка для Беларусі — абарыгенны від сысуноў, самы маленькі прадстаўнік сямейства Куніцавыя (Mustelidae).
Шырока распаўсюджаная на тэрыторыі Беларусі. Яна маецца ва ўсіх раёнах рэспублікі. Звычайны, месцамі шматлікі від[1].
Паводле ацэнак, шчыльнасць іх насельніцтва ва ўмовах Беларусі звычайна вар’іруе ў межах ад некалькіх асобін на 1 км² да 5-10 на 1 га ў найбольш экалагічна ёмістых месцах[1].
У Беларусі пашыраны падвід ласка сярэдняруская (Mustela nivalis nivalis)[2]
Ласка засяляе любыя біятопы як натуральныя, так і антрапагеннага паходжання, але заўсёды тыя, дзе маюцца мышападобныя грызуны[1]. Сустракаецца паўсюль — у палях, лясах, на лугах, балотах, па берагах рэк і азёр. Засяляе галоўным чынам лясныя комплексы (саспелыя шырокалісцевыя або ялова-лісцяныя лясы з багатым падлескам), а таксама фрагментаваныя лясы, пералескі, узлескі, хмызнякі, ускраіны палёў і лугоў, сустракаецца на асушаных тарфяніках, паблізу паселішчаў чалавека, у сціртах саломы, у адрынах, на збожжавых таках і ў іншых месцах, збытных мышападобнымі грызунамі — асноўным кормам. Не любіць сяліцца ў лясах з мёртвым покрывам выключна з-за іх малакормнасці[1].
З 1970-х гадоў промысел забаронены[2].
![]() |
Ласка ў Беларусі на Вікісховішчы |
---|